Steven en Jennifer

Artist statement

Mijn creatieve werken verkennen vaak onderwerpen in de politieke sfeer, zoals strijd, oorlogen en revoluties, zonder algemene uitspraken te maken. Ik begin meestal vanuit een specifiek punt en duik dan diep in de materie, waarbij ik verborgen aspecten naar boven haal en verbanden leg om alternatieve perspectieven te laten resoneren. Elk werk heeft zijn eigen vraagstukken en problemen, of het nu gaat om tekst, installatie of video. Ondanks deze diversiteit is er een consistente lijn in mijn werk, die mogelijk gerelateerd is aan mijn persoonlijke achtergrond.

Wat me in mijn werk fascineert, is het starten met eenvoudige observaties of vragen, zoals de laatste getuigenis van Patrice Lumumba of het verzet van de Angolese Unita. Ik graaf dieper in deze gebeurtenissen om spanningen en relaties bloot te leggen. Mijn interesse in het verleden gaat verder dan alleen herbeleven; het dient als een leermiddel om het heden beter te begrijpen. Ik nodig het publiek uit om samen met mij de complexiteit van geschiedenis te ontdekken, zonder hen emotioneel te willen beïnvloeden, maar juist om kritisch te reflecteren op historische momenten.

Een centraal thema in mijn onderzoek en kunst is de relatie tussen fictie en realiteit. Ik gebruik fictieve elementen om de urgentie en focus van mijn werk te versterken, zonder te willen misleiden, maar om juist de veelzijdigheid en ambiguïteit van verhalen te benadrukken. Ik moedig het publiek aan om kritisch na te denken over de inhoud en betekenis van mijn werk.

Ambities

Over vijf jaar hoop ik een dieper begrip te hebben ontwikkeld van de complexe verwevenheid tussen fictie en realiteit in mijn artistieke werk. Mijn ambitie is om mijn creatieve exploraties te laten resoneren met een breed publiek, waarbij mijn kunstwerken dienen als platform voor kritische reflectie op historische en politieke vraagstukken. Ik streef ernaar om mijn artistieke vaardigheden verder te ontwikkelen, zodat ik diepgaande en betekenisvolle werken kan produceren die zowel intellectueel uitdagend als emotioneel resonerend zijn. Daarnaast wil ik blijven experimenteren met verschillende artistieke media en benaderingen, om mijn boodschap op innovatieve en impactvolle wijze over te brengen.

Geleerd tijdens de studie

Tijdens mijn studie heb ik een diepgaand begrip ontwikkeld van de essentie van mijn artistieke werk: de complexe relatie tussen fictie en realiteit. Dit inzicht vormt de kern van mijn creatieve proces en drijft mijn artistieke exploraties aan. Ik heb geleerd dat het gebruik van fictieve elementen een krachtig middel is om de urgentie en diepgang van mijn boodschap te versterken. Door deze elementen te integreren, kan ik mijn werk een levendigheid en een zekere intensiteit geven die anders moeilijk te bereiken zou zijn.

Bovendien heb ik geleerd om diepgaand onderzoek te doen naar historische en politieke kwesties. Dit stelt me in staat om mijn werk te verankeren in een emotionele basis en tegelijkertijd de rijke gelaagdheid van mijn onderwerpen te verkennen. Door te graven naar de diepere betekenissen en verborgen verbanden in deze onderwerpen, kan ik een verhaal vertellen dat veel meer omvat dan alleen oppervlakkige observaties.

Een ander belangrijk aspect van mijn leerproces was het besef dat het starten vanuit specifieke gebeurtenissen of thema's een effectieve manier is om mijn werk op te bouwen. Door te beginnen bij een bepaald punt en van daaruit dieper te graven, kan ik complexe relaties blootleggen en nieuwe inzichten genereren. Ik heb geleerd om verborgen aspecten aan het licht te brengen en alternatieve perspectieven te verkennen, waardoor mijn werk een veelzijdigheid en diepgang krijgt die het anders niet zou hebben.

Ten slotte heb ik ontdekt dat mijn kunst niet alleen gaat over het overbrengen van een boodschap, maar ook over het ontketenen van een dialoog. Ik wil mensen uitdagen om kritisch na te denken over de inhoud en betekenis van mijn werk, zonder hen te willen beïnvloeden met mijn emoties. Op deze manier hoop ik een dialoog te creëren die verder gaat dan mijn individuele creaties en bijdraagt aan een breder begrip van de wereld om ons heen.

Ik kan me heugen dat mijn eerste fascinaties als adolescent in film en literatuur doordrenkt waren met geweldsgerelateerde delicten. Zo had ik in mijn tienerjaren een obsessie met maffiafilms, westerns, boeken van de Sade en Lars von Trier. Ik zag geweld vaak als iets onvermijdelijks, bijna alsof het voorbestemd was. De boeken en media die ik las en keek, lieten het voorkomen alsof geweld voortkwam uit vaststaande oorzaken, zonder echt dieper in te gaan op de onderliggende redenen. Zo stuit ik ook op de vraag wat de ontstaansgeschiedenis is van het geweld dat velen als ‘’waar’’ aannemen. Hoe heeft het geweld zich ontwikkeld binnen het westerse theater door de geschiedenis heen? Wat zijn de specifieke kenmerken van geweld in vroege Griekse tragedies en hoe verschilt dit van latere periodes? Wat zijn de motieven achter het gebruik van geweld in verschillende theatervormen?