Gebakken Lever
Een futuristische bewerking van Hamlet, waarin hij nog één laatste kans krijgt.

Concept / regie: Beaudé Hendriks
Spel: Lin Blom (WRI 1), Jannah Roovers (EDU 3), Robyn de Mol, Phoenix van der Leeden, Arjen Galloway (EDU 1), Jotta van Lieshout, Beaudé Hendriks
Co-regie: Nils Karssen (Afgestudeerd EDU 2019-2023)
Tekst: Pim van Beelen (WRI 4)
Vormgeving: Jasmijn Piek (Afgestudeerd TVG 2019-2023)
Techniek: Fabian Baauw (IPD 4)
Begeleiding: Erik Snel

“Ik ben niet bang voor de dood. Slechts bang voor een onvoltooid leven.”
Koning tegen koning, 8D tegen 1D, zwart tegen wit. We bevinden ons op een enorm schaakbord. Men vecht, valt, verliest en herrijst. Hamlet kan nog één keer wraak nemen op zijn oom. Een moderne bewerking waarin het stuk zich achterstevoren afspeelt. Personages leven in de toekomst en iedere verandering heeft consequenties. Hamlet denkt dat verandering uiteindelijk leidt tot geluk, maar wat als hij het land nóg verrotter maakt dan dat het al achtergelaten was?

Gebakken Lever is een theaterspektakel voor jongeren waarin vriendschap, humor en lightsabers voorop staan. Met elementen uit science fiction films zoals Star Wars, wordt het publiek uitgenodigd om mee op reis te gaan door de tijd. Klaar om het verleden te veranderen, maar willen we dat überhaupt wel?

Artist statement

Ik ben in 2000 geboren in Nijmegen. Na het zien van James Bond films als klein kind, wist ik het zeker, ik wil acteur worden.
In 2016 werd ik aangenomen op de MBO acteursopleiding van het Rijn IJssel, te Arnhem. Ik heb daar ontzettend veel geleerd over zowel theater als film. Tijdens deze opleiding werd mijn droom alsmaar groter.
In 2020 werd ik aangenomen op de Docent Theater opleiding van de HKU, te Utrecht. Daar heb ik mij zowel gespecialiseerd als theatermaker, docent en speler. Ik heb daar veel eigen voorstellingen mogen maken. Ik kreeg liefde voor het lesgeven en mag momenteel met veel plezier dat uitvoeren op een middelbare school in Nijmegen. Tevens ben ik workshop docent en vaste speler bij de Classic Tour van Theatergroep Aluin. Ik haal vaak inspiratie uit oude klassieke teksten van bijvoorbeeld Shakespeare, Molière of Sophocles. Voor mijn studie mocht ik drie maanden stage lopen bij toneelschool Studio JLMB in Parijs. Tijdens deze stage heb ik de methode van Jacques Lecoq bestudeerd. Momenteel zie ik nu ook beweging als een inspiratie en dat terwijl ik normaliter een stijve hark ben!

Ambities

Over vijf jaar wil ik op tournee met een eigen voorstelling. Het liefst dat ik er zelf ook nog in speel. Daarnaast geef ik les op een MBO-Theaterschool.

Geleerd tijdens de studie

Het belangrijkste dat ik heb geleerd is om je horizon te verbreden. Leuk als je al enige fascinaties hebt in jaar 1, maar probeer altijd de vruchten te plukken van andere dingen. Zo ben ik op mijn buitenlandstage de methode van Jacques Lecoq gaan onderzoeken. Iets wat ver van me afstaat, maar nu een grote inspiratie is.

Overzicht van publicaties / exposities / prijzen / concerten / voorstellingen etc.

Mijn voorstellingen hebben altijd een 'klassieke' touch in zich. Of het nou Edgar Allan Poe is, Aischylos of Shakespeare. Ik vind het interessant om de materie van vroeger over te zetten naar het nu. Ik werk daarom ook vaak vanuit tekst, geen monoloog is te lang voor mij!
Zo maakte ik in jaar 2 een kindervoorstelling van Icarus, gebaseerd op de gelijknamige mythe. In jaar 3 verzon ik een gotisch verhaal waarin aspecten van Edgar Allan Poe zaten en momenteel studeer ik af met een bewerking van Hamlet wat zich in de toekomst afspeelt... Met lightsabers.

De illusie voorbij

‘Hoe maak je een bewerking van een klassiek verhaal vanuit Postdramatische principes?’ Je verwacht wellicht dat ik als hoofdredacteur klassieke stukken een nieuw leven in wil blazen en klaar ben met al die Aristotelische-principes, maar niks is minder waar. Ik ben een groot liefhebber van de klassieke dramaturgie, daarmee bedoel ik de eenheid van plaats, tijd en handeling. Ik vind het prachtig wanneer een acteur alles geeft om een personage waarachtig over te laten komen en ik als publiek veilig verscholen zit achter die vierde wand. In dit onderzoek gebruik ik de term ‘klassieke stukken’ als synoniem voor Molière en Shakespeare. Uit beide schrijvers haal ik vaak inspiratie en hoewel hun thema’s vaak vergeleken met elkaar worden zijn ze ook als vuur en water. ‘Het Elizabethaanse publiek keek naar toneelstukken van Shakespeare en werd geamuseerd door het individu dat vrijheid van handelen zocht. De Fransen hielden zich tijdens de stukken van Molière bezig met moraal en codes van gerechtelijke plichten’. Ook de personages verschillen van elkaar. ‘In Shakespeare bezitten de personages wispelturigheden en gewetensconflicten. Ze lijken van vlees en bloed. Hun conflicten zijn inwendig, naar binnen gericht. In vergelijking daarmee zijn de figuren van Molière conceptueel en larger than life.’

Mijn intentie om dit onderzoek te starten is om op zoek te gaan naar het effect van hun stukken in de tijd van nu. We moeten genieten van onze favoriete protagonisten, terwijl we het moraal van de schrijvers blijven beschermen. Zo vind ik dat Romeo en Julia tragisch moet eindigen, om aan te duiden dat er geen andere manier was om hun liefde voor elkaar te verenigen. Je kan niet zomaar het hele motief van een klassiek personage aanpassen, dan is het moraal weg. Als theatermaker zal ik dus ten alle tijden respectvol met het materiaal omgaan en dus niet zomaar cruciale veranderingen aanbrengen in een verhaal.

-

-