Van het zwaaien met handen tot het roepen van 'tot ooit', van het beëindigen van een relatie op de plek precies tussen jullie twee steden, tot het nooit willen zeggen van 'doei', het wisselen van tafels als je vader gaat varen, het oefenen van de speech voor de begrafenis van je opa terwijl je samen met hem de afwas doet, tot het verzamelen van de wasknijpers van je moeder voor wanneer ze er niet meer is, het herdenken aan de zee, het volgen van therapie, of het samen maken van een handdruk om afscheid iets gemakkelijker te maken.
Vanuit vragen zocht ik naar de persoonlijke verhalen van afscheid. Als iemand die moeite heeft met afscheid nemen, wilde ik afscheid beter begrijpen en zoeken naar handvatten of rituelen om het afscheid vorm te geven.
Thuis bezocht ik mensen die ik goed, niet of een beetje kende. We bouwden hutten, zetten tenten op in huiskamers, reinigden de ruimtes energetisch, knutselden samen op de grond, dronken speciale thee en kookten soep van de restjes uit onze beide koelkasten. We bouwden plekken om in gesprek te gaan.
'Tessa kan geen afscheid nemen’ gaat over niet een plekje aan iets moeten geven, maar een plekje te creëren om te spreken. 'Tessa kan geen afscheid nemen' gaat ook over de zoektocht naar wat afscheid is.
De zoektocht en de verhalen zijn te ervaren in een audio-installatie.
Plaatsen zijn, plekken geven
In het boekje ‘Plaatsen zijn, plekken geven’ onderzocht en bezocht ik de ruimtes die voor mensen afscheid schreeuwen. Ik onderzocht wanneer bewust afscheid nemen begint en wanneer een locatie een plek wordt.
Credits & Dank
Concept & Uitvoering: Tessa van Kooten
Begeleiding: Joris Weijdom
Met dank aan alle mensen die hun afscheid met mij wilden delen.
Met veel dank en hulp van: Jacolien van Kooten, Bente Blom, Myrthe van Heerwaarden, Reinier Postma, Loeky Boittin, Astrid van de Velde, Marcel Dolman, Tony Schuite, Eddy Vogel, Juriaan de Vries en natuurlijk de medewerkers van de HKU Theater.
Artist statement
Ik ben van mening dat eenieder verhalen heeft die het waard zijn verteld en gehoord te worden. Het enige wat er vaak mist, zijn momenten om echt te luisteren. Als maker wil ik op zoek gaan naar manieren om verhalen te verzamelen en hier een podium en luistermomenten voor te creëren. De kracht voor mij als maker zit hem in het documentaire en kwetsbare van de persoonlijke verhalen, groots in het kleine en poëtisch in het alledaagse.
Ambities
Ik koester de hoop om nog niet alles te weten, om nog heel lang te kunnen dromen. Dromen over iets tussen kunst en de maatschappij, iets wat nog alle vormen kan aannemen. Een baan die de mensen en de rituelen viert. Die kunst liefkozend vasthoudt, maar het niet ziet als het enige helende middel. Een droom ergens tussen educatie, programma maken en misschien ooit uitvaartbegeleider te worden.
Geleerd tijdens de studie
Dat het niet altijd is zoals het lijkt te zijn. Dat de mensen op een podium niet de enige performers zijn. Dat iedereen een performer kan zijn: publiek, productie, technici, de zestienjarige scholier die je voorziet van een biertje aan de bar in de foyer. Ik leerde liefde vinden voor het publiek. Het publiek dat komt, het publiek dat zich inleest, het publiek dat zeurt, het publiek dat zich laat verrassen, het publiek dat zelden eerder een kunstwerk zag, het publiek dat de enquête van het theater invult, het publiek dat performer wordt, misschien soms zonder dat die dit zelf merkt. Ik leerde liefde te vinden voor het publiek dat een stem heeft en de kunst die deze laat horen. En dat het niet altijd is zoals het lijkt te zijn. Ik leerde dat kunst en theater meer kunnen zijn, breder kunnen zijn, dan ik dacht. En dat de handen van de lichttechnici soms heel theatraal kunnen zijn.
Overzicht van publicaties / exposities / prijzen / concerten / voorstellingen etc.
Kunstweek OSG de Hogeberg - Coördinator presentatie
R….U....I....S - Maker van een installatie als onderdeel van het IPDkwartet voor het Jonge Harten Festival
B612 en wat hij eerder was - Maker van KLEINTUIG voor een voorstelling in HAL25
BOG. Een tweede poging het leven te herstructureren - Stagiair dramaturgie & publiek bij BOG.
R…U…I…S
Zij (Fabian Baauw, Tessa van Kooten, Dajo Malfliet & Lars Pubben) zijn de afstudeerklas van Interactive Performance Design. Zij zijn verhalenvertellers op het raakvlak van (ervarings)theater, interactie en technologie. Voor het eerste deel van hun afstuderen, hebben zij de kans gekregen om uit te vliegen naar Groningen. Om onder de vleugels van Jonge Harten hun makerschap verder te ontwikkelen.
R…U….I….S
Herinner jij je die allereerste keer dat je, je vuisten balde? Of het moment waarop je voor het eerst op de barricades stond om te protesteren?
Overwinningen manifesteren zich op allerlei manieren, van de meest intieme persoonlijke verhalen tot aan wereldwijde gebeurtenissen. Maar hoe vaak denk je nog terug aan wat daarvoor kwam? Neem je even de tijd en sta je erbij stil? Vier jij je strijd? En nog belangrijker, vier jij je falen?
Stap binnen in deze interactieve belevenis en laat je gedachten afdwalen naar jouw, jullie, onze worstelingen naar een overwinning. Ze mogen zo bescheiden of uitbundig zijn als je wil. Zoals het licht niet zonder het donker kan bestaan, is de overwinning niks zonder zijn strijd. Deel, luister, dans, sta stil en vier. Via een symfonie van klanken, beelden en licht vieren we samen jouw, jullie, onze strijd met falen.
