De Brabantdam, gelegen in het centrum van Gent, is een verloren buurt die meer belangstelling nodig heeft. Door de prostitutie in de zijstraten wordt de Brabantdam voornamelijk ’s avonds aangetrokken door een bepaald publiek en creëren ze overlast. De sfeer van de straat is een assemblage van nieuwe, hippe winkels en verwaarloosde, leegstaande panden, waardoor de straat een grimmige uitstraling heeft. De contrasterende sfeer wordt vaak als onveilig ervaren. Door gebouwen en bewoners met elkaar te verbinden, kan sociale cohesie worden bevorderd en sociale veiligheid versterkt.
De eerste indrukken van een buurt vervagen vaak voordat de stad de kans heeft gehad om haar ware karakter te tonen of haar sterke punten te benadrukken. Echter, wanneer je open staat en verbeelding laat spreken, vermengen deze ruimten en beelden zich in gedachten en creëer je een eigen perspectief.
Artist statement
Ik ontwerp ervaringen in openbare ruimtes die bezoekers uitnodigen om stil te staan bij hun omgeving en henzelf.
Mijn aanpak begint met het verkennen van een eigen persoonlijke ervaring, die ik probeer te doorgronden in toetsend onderzoek ten opzichte van anderen. Hoewel een persoonlijke ervaring uniek is, geloof ik dat iets unieks ook universeel kan zijn. Door mijn ‘hands-on’ mentaliteit streef ik naar de beste uitkomst. Ik stel voortdurend kritische vragen over maatschappelijke verhalen en de menselijke ontwikkeling, gebaseerd op mijn observaties. Mijn doel als ontwerper is om bezoekers een blijvende ervaring te bieden door een maatschappelijk verhaal dat gelinkt is aan een persoonlijke ervaring in overvloei met esthetiek. De vertaling van concept naar ontwerp en medium is telkens anders bij mij, omdat ik voortdurend op zoek ben naar media en technieken die het concept tot zijn recht laten komen. Het verlaten van mijn bubbel en het koesteren van nieuwsgierigheid heeft mij al tot de meest waardevolle inzichten geleid.
Ambities
De opleiding Spatial Design heeft bevestigd dat dit echt mijn passie is. Ik haal veel voldoening uit het ontwerpen van interactieve installaties en hoe mensen hierop reageren. Ik zie mezelf als een veelzijdige ruimtelijke ontwerper die in diverse branches wil werken en sta open voor elke uitdaging die dit onmetelijk vakgebied biedt. Mijn droom is en blijft het ontwerpen van ruimtelijke lichtinstallaties met een verhalend concept, ontwerpen die mensen aan het denken zetten en die nablijft. Daarom blijf ik me inschrijven voor open calls, zoals lichtfestivals. Dit het liefst in samenwerking als een collectief gebeuren van ontwerpers, bedenkers die diverse achtergronden en specialiteiten hebben.
Daarnaast zie ik mezelf ook bezig met het verbeteren van stedelijke omgevingen door middel van kunst. Door de toenemende verstedelijking wordt de openbare ruimte steeds belangrijker, en ik wil bijdragen aan deze ontwikkeling, mits we ook denken aan de esthetische belevingswaarde.
Geleerd tijdens de studie
Met een achtergrond in Product Design, waar ik mensgericht leerde ontwerpen, heb ik deze benadering nu weten toe te passen binnen het ruimtelijke aspect. Dit blijft de essentie van mijn ontwerpen. Daarnaast heb ik een belangrijke persoonlijke groei doorgemaakt door van België naar het iets confronterender en vrijer Nederland te verhuizen voor de studie, waarmee ik uit mijn comfortzone ben gekomen.
Door mijn opvoeding ben ik zeer perfectionistisch geworden, soms op een niet-positieve manier. Tijdens mijn jaren in Spatial Design heb ik dit meer kunnen loslaten dankzij de toegenomen zelfstandigheid binnen de opleiding. Ik streef nog steeds naar het best mogelijke resultaat, maar niet ten koste van mijn eigen welzijn. Mede ook dankzij de hands-on mentaliteit die werd ontwikkeld door de vrijheid. Daarnaast heb ik door vele groepsprojecten tijdens mijn opleiding ontdekt dat ik graag in teamverband werk, waarbij iedereen elkaar complementeert.
Overzicht van publicaties / exposities / prijzen / concerten / voorstellingen etc.
Selectie Color Lab expositie (door corona gecanceld), 2019
NDSM Fuse Expo, Amsterdam 2024
Aria
Om het ontwerp eigen te maken, ga ik uit van mijn eigen ervaringen: hoogtevrees. Het was een uitdaging om te proberen mijn eigen angst te overwinnen. Door samen te werken met psychologen werd mijn ontwerp praktisch. In de psychologie hebben ze het over gradual exposure: stap voor stap dichter bij de angst komen. Dit vertaalde ik naar de meerdere lagen ramen die open kunnen en aan de zijkanten dichtgeritst kunnen worden. De patiënt moet alle lagen eraf halen om de angst volledig te ervaren en te overwinnen. De volgende stap zou zijn om meer en meer in de hoogte te bouwen.
Het moeilijkste aan project Aria was het technische gedeelte: het moest minstens twee mensen kunnen houden zonder dat de ondergrond te veel doorzakte en zeker dat er niemand doorheen zou vallen. Veel uittesten waren een groot deel van het proces. Uiteindelijk heb ik een klemsysteem bedacht dat hieruit voortkwam. Synthetisch vilt kan een enorm sterk materiaal zijn en zeker als de krachten gelijkmatig verdeeld worden. De rest van Aria is grotendeels gemaakt van rolgordijn afval dat aan elkaar is genaaid als een wand.
