From time to time everyone waits in public spaces. Sometimes it might be a few minutes, other times much longer. Sam Reekers became fascinated by this common activity, whereby we are in transit without moving. In his detailed oil paintings, he depicts the state of being that waiting entails. He portrays people just as they are: bored, sleepy, or perfectly content, without any judgment on the waiting people or the act of waiting itself. Most of his paintings originate from photographs he took at train stations. Together, they capture often overlooked moments in life.

During the act of painting, Reekers works within a limited time frame, just as waiting has its own span of time. In this way, the subject matter and implementation converge. The size of his paintings invites viewers to stand close by. This makes observing the waiting people unexpectedly intimate. From a distance, the paintings collectively form a waiting room, of which you briefly feel part.

Artist statement

Humour, sadness, loneliness, the irony of it all. These are themes I like to explore in my work. Beautiful things, normal things, funny things. I see them in the smallest moments and places.
With my paintings I want to show the viewer what I’ve seen, how I view the world around me. My paintings are small, direct, and have a fleetingness around them, like the moments that I paint.

Ambities

I would love to keep painting.

Geleerd tijdens de studie

My years at HKU were really important for finding out who I am, and what I want to do and make in the time that I have, and how to efficiently do that (and keep going). I have learned to listen to advice, and have also learned to not listen to advice.
I'm excited to see what I will learn and experience in the years to come.

Overzicht van publicaties / exposities / prijzen / concerten / voorstellingen etc.

2024 These hands think about you all - group show
AG, Utrecht

2023 HA HA! - group show
PEEK Pastoe, Utrecht

2022 HYSTERIA - group show
Ping Pong Club, Utrecht

Je had erbij moeten zijn

Ik ben op zoek naar het gevoel dat ik al jaren tegenkom en niet goed kan beschrijven of uitleggen. Het gevoel dat ik altijd te laat ben, dat er iets is gebeurd toen ik er niet bij was, er ook nooit bij had kunnen zijn. Ik voel het op de schaal van jaren, uren of momenten. Ik weet niet of het verdriet is, of rouw of gemis of bezorgdheid of ‘gewoon’ FOMO of iets nieuws of iets ertussenin. Het gevoel overvalt me regelmatig en ik zie het bijna nooit aankomen.

In mijn onderzoek wil ik dit gevoel proberen te benoemen, en daarmee herkenning, bevestiging en duidelijkheid te vinden, voor mezelf en misschien ook voor de lezer die zich in mij herkent.

Door middel van interviews met mensen die mijn gevoel misschien herkennen, het opschrijven van mijn eigen ervaringen en gedachten en onderzoek naar kunstenaars die werken met vergelijkbare thema’s ga ik proberen om dichter bij een definitie van dit gevoel te komen. Ook denk ik dat er een onuitgesproken hint in mijn eigen werk zit, dit ga ik ook door gesprekken met mijn geïnterviewden uitpluizen.

Of er wel een definitie bestaat weet ik niet, maar aan het einde van mijn onderzoek zal ik me in ieder geval minder alleen voelen.