Als ik mijn babcia had gekend, had ze mij de Poolse taal kunnen leren, wijsheden mee kunnen geven en had ik haar vragen kunnen stellen over haar jeugd.
In de tuin van ons familiehuis in Polen, waar zij vroeger zaden heeft geplant, staan nu planten en bomen die ik kan zien groeien. Door objecten en materialen van haar te verzamelen en hiermee te werken leerde ik steeds meer over haar. Ook het bos rondom ons huis, dat tot leven kwam toen ik daar was, leerde ik steeds beter kennen. Ik onderzocht hoe ik van achtergebleven delen iets nieuws kon scheppen.
Artist statement
De vragen die ik mezelf stel is hoe we kunnen helen van het verleden, hoe de meer-dan-menselijke-wereld ons daarbij kan helpen en wat we van haar kunnen leren. Onze perceptie op de wereld heeft onder andere te maken met onze gevoelens, waar we vandaan komen en welke herinneringen we bezitten. Door dit te onderzoeken kan er meer verbinding ontstaan met elkaar en probeer ik het ongrijpbare zichtbaar te maken.
In mijn onderzoek begin ik vanuit archiefmateriaal, bestaande uit beelden en objecten die een link met het verleden hebben. Door vervolgens experimenterend en intuïtief te werken reflecteer ik op het materiaal, mijn gedachten en gevoelens. Hierbij zijn fictie en realiteit sterk met elkaar verweven, dit vertaalt onze subjectieve kijk op de wereld.
Ambities
In de toekomst hoop ik werk te kunnen blijven maken en meer samenwerkingen aan te kunnen gaan.
Geleerd tijdens de studie
Onzekerheid hoort bij het proces, het betekent dat je iets nieuws probeert en dat je groeit als maker.
