"Mother’s Child" is een animatie over moederschap bij het hebben van een volwassen, ouder wordende zoon met een verstandelijke en fysieke beperking. De fictieve animatiefilm neemt ons mee in het leven van Mary, die 24/7 zorg draagt over haar volwassen, non-verbale zoon Murphy. We worden meegenomen in de dagelijkse strijd voor het aantonen van de beperking van haar zoon bij overheidsinstanties, het niet altijd kunnen begrijpen wat je zoon wil, of nodig heeft en het vinden van schoonheid door de bureaucratische rompslomp. De animatie begint realistisch en sijpelt daarna steeds meer het surrealisme in, waarbij we steeds meer komen tot de kern van hoe Mary zich voelt.
Proces
Een 9 minuut lange frame by frame animatie maken in een half jaar, was zeker een marathon.
Voor het animeren kon beginnen, begon ik het afstudeerjaar met eindeloos schetsen, notities maken en vanuit daar het script schrijven. Voor mij is een lange pre-productie essentieël om het fundament goed te leggen voor de productie. Naast het zijn van 'ervaringsdeskundige' binnen mijn opvoeding, heb ik in de zomer van 2023 mee gelopen bij een dagbesteding in Transsylvanië, Roemenië. Ik wilde op een andere plek, buiten mijn 'eigen arena', reflecteren op het dragen van zorg. In de verhalen van daar herkende ik de verhalen van thuis.
Doordat ik niet zo dicht meer op mijn eigen thuissituatie zat, heb ik daar veelal gereflecteerd op alles wat ik zag. Een moeder die elke dag haar kind tot aan de deur van de dagbesteding bracht. Haar kind had inmiddels ook grijs haar net zoals zij. Elke dag bracht ze haar tot de deur, gaf ze een zoen op haar voorhoofd en vertrok ze weer. Dat is mijn moeder straks ook, dacht ik, terwijl ik een klein brokkie in de keel weg slikte.
Nadat ik de vier maanden daarvoor eindeloos aan het script had lopen pulken, met onder andere Maya Devincenzi Dil, kwam ik er maar niet uit hoe het verhaal ingekort zou moeten worden. Het antwoord werd dat dit verhaal 9 minuten en daarmee 8 minuten aan animatie, verdiende.
Dat betekende geen vrije dagen. Aangezien ik ook een zangkoor samen wilde stellen, 2D met 3D wilde mixen, Brits-Engelse stemacteurs wilde, deze accenten vervolgens ook enigzins logisch of voorbedacht gemengd moesten worden en ik nog een castingproces samen moest stellen, een financieringscampagne op moest starten, was er genoeg te doen.
Meestal had ik overdag meetings met de crew, animeerde ik 's middags en 's nachts. In de (mantel)zorg leer je door te gaan wanneer je moe bent en dat wie de leiding heeft, nooit zichtbaar moe mag zijn. Mijn passie is het maken van films. Om moe te zijn en door het uiterste kunnen gaan voor je passie, is een ultiem gevoel van vrijheid.
Kleur
Ik heb het genot gehad om met Lenke Duyvendak, Elisa Draeger en Lilien Galgóczi veelal te experimenteren met kleur, aangezien ik daar zelf mee vast zat. Dat we aan het einde van het pre-productie proces zaten, waren we veelal bezig met alles volledig inkleuren. Ik merkte dat dit voor mij vlak voelde, ik wilde dat de kleur iets uitlichte, of toevoegde zoals een schaduw dat kan doen. Ik heb toen een kader opgesteld waarbij onder andere 80% van elk frame witkleur moest zijn, om zo de focus te laten bij het lijnwerk. Het kleur team is toen veel gaan schetsen; Lenke aan de achtergronden, Elisa en Lilien aan de karakters. We hadden elke twee weken een online meeting, aangezien Elisa in Duitsland en Lilien in Hongarije woont. Met Lenke heb ik het veel over de schoonheid door de chaos zien gehad. Het uitlichten met kleur van de klavertjes tussen de hondendrollen.
Koor: Kris McDonald, Merel Onrust, Eoghan Ruddy
Voor de muziek was ik geïnspireerd door jaren '30 en jaren '40 cartoons zoals Betty Boop. Veel van de jazz van de animaties uit die tijd voelt niet triest, niet vrolijk, maar diep melancholisch. Ik wilde dat menselijke en zielverwarmende van deze nummers om als lijm voor de animatie te dienen. Het zou namelijk een behoorlijke klus worden om alle ideeën en details die ik in het script en met het storyboard uitgewerkt had, bij elkaar te houden in de montage. Maryam (de editor) en Lenke (head of color, script adviseur) en ik hebben veelal samen gezeten om te reflecteren op het script en storyboard. We wisten dat het een behoorlijk fragmentarische montage zou worden, die met name in het begin, erg snel zou gaan. De bedoeling is dan ook dat dit het gevoel van moeder en mantelzorger zijn, benadrukt. 90 procent van de dag, gaat je voorbij.
Kris McDonald heeft de muziek gecomponeerd. Ik wilde dat hij samen met een lage stem en een hoge stem zou zingen en daaromheen zou componeren. Merel is een vriendin van mij die vanaf de middelbare school al elke hoge noot van Beyoncé haar nummers haalde, van Eoghan wist ik dat hij elke lage toon zou halen. Bingo.
Op een duistere avond kwam de tekst voor het nummer "Bitchez lie in the dirt" tot mij, hier maakte Kris de melodie onder, waarna Kris verder ging met de theme song.
Ik wilde dat er een 'theme song' zou zijn, die meermaals op verschillende manieren terug kwam, op de momenten dat we schoonheid door de chaos beleven met Mary. Samen met Kris heb ik gezeten om secuur te kijken hoe hij de muziek melancholisch kon laten klinken, maar niet te verdrietig. Het was met alles in de film belangrijk dat Mary geen slachtoffer is, dat het leven is zoals het is, maar dat je wel Mary haar pijn mag voelen.
2D en 3D Mix
Lara Adriolo heeft de low polygon 3D models gemaakt in de wereld voor de droomsequentie (zoals de koffiekop, de gokmachine, de deurmat), naast ook wat models voor de droom sequentie. Max Gierkink heeft veel 3D models uit de droomsequentie gemaakt (zoals de telefoon troon, de grafkist "R.I.P. The Welfare State", een deel van de bomen in de droom sequentie. De 3D omgeving in de droomsequentie heb ik vervolgens gemaakt.
Ik wilde dat de achtergrond van de droomsequentie 3D animatie zou worden, om een vervreemdend effect te creeëren, alsof je in de verkeerde droom beland bent. De models van Lara die in 'de realiteit', voor de droomsequentie voorkomen, zouden de overgang van 2D naar 2D met 3D verzachten. De hele film werd zo meer een mix van verschillende technieken.
2D Background Artist: Lenke Duyvendak
Lenke heeft de 2D achtergronden gemaakt door veel papiertexturen in te scannen en te fragmenteren. Vervolgens maakt zij hier digitale penselen van en geven haar achtergronden zo een analoog en intiem gevoel aan het beeld.
2D Lijnwerk
Dat ik van het pre-productie proces overging naar het productie proces, begon bij mij de druk dat ik nu "eens een keer wel écht een animatiefilm moest maken die serieus genomen zou worden". Vanuit deze gedachte ging ik character designs maken waar ik mij van mezelf strikt aan moest houden elke keer dat ik ging animeren. Na een feedback moment met docenten kwam ik met behulp van docenten op een antwoord wat ik eigenlijk al wist; hier werd ik ongelukkig van. Die character designs zijn gauw de prullenbak in gegaan. Ik wil als ik animeer elke lijn voelen, dat het karakter dan niet altijd continu is, so be it.
Als ik mij ongemakkelijk voel, dan wil ik dat ik spontaan een oog erbij kan tekenen, bij wijze van spreken. Als Mary zich verdrietig voelt, wilde ik niet dat ze zou huilen. Ik wilde niet dat zij een slachtoffer zou zijn, maar ik wilde wel dat je voelde dat het veel met haar doet, dat de liefde onvoorwaardelijk is, maar ook pijn doet. Terwijl ik naar mijn muur aan het staren was, bedacht ik mij dat ik wilde dat de wimpers af en toe langer en korter zouden worden, om zo haar gevoel meer naarbuiten te brengen. Dat is voor mij dan ook de kracht van animatie, dat je veel complexere gevoelens dan enkel verdriet of de tegenpool blijdschap kan verbeelden. Alle tinten grijs die daar tussenin zitten, uiten en daarmee de kijker bewust van maken.
Remaster na Exposure
De animatie zal in de zomer een remaster krijgen, waarbij ik de karakters kleur ga geven. Dit zal een waterkleur effect worden, waarbij vooral de gelaatsuitdrukkingen van de karakters met een tint nog extra ondersteund worden. Zie hieronder links de animatie zoals hij nu is, hetzelfde shot maar dan ingekleurd door van Elisa Draeger. Zij kwam op het idee om met een waterkleur effect te gaan werken. Naar haar ideeën over kleur, ga ik aan de slag om het te animeren.
CAST
Mary: Maya Devincenzi Dil
Murphy: Grace Kimasi
Nancy: Phaedra Fidessa
Telephone lady: Phaedra Fidessa
Jeffrey JR.: James Alexander Hyslop
Bartender Fred: Eoghan Ruddy
Sleep-Is-4-The-Meek-Mark: Kris McDonald
"Mother": Phaedra Fidessa
CREW
Written, 2D Animated and Directed by Naomi Voet
Executive Production: Naomi Voet
Production Manager: Sanne Versteeg
Dialogue Rewrite, Script Editor: Maya Devincenzi Dil
Assistant Director Voice-Actors: Puck Vriens
2D Animator: Naomi Voet
3D Animator: Lara Adriolo
3D Animator: Naomi Voet
3D Artist: Max Gierkink
Head of Color: Lenke Duyvendak
Color Artist: Elisa Draeger
Color Artist: Lilien Galgóczi
Color Artist: Naomi
Editor: mar.de.vrieska.st
Production: Georgia Sträter
P.A. On Set: Barbara Dijks
Production House: Cowboy of the Screenage
Script Advisor: Lenke Duyvendak
Script Advisor: Desirée Brands
Script Editor: Dominika Mikołajczyk
Sound Studio: Soundgram
Sound Designer: Johan van der Voet
Foley Artist: Johan van der Voet
Foley Recorder: Mike Smeekes
Foley Editor: Paula Hameleers
Audio Editor: Lex Bijlsma
Audio Recorded and Mixed at Soundgram Post
Music Composer, Choir Director: Kris McDonald
Choir Vocalist: Merel Onrust
Choir Vocalist: Eoghan Ruddy
Choir Vocalist: Kris McDonald
Lyrics 'B-chez lie in the dirt': Naomi Voet
Song 'Devotion' by Salutingrome (Zamity Mitelembe, Victor Keyser, Max van Westerop, Tijmen Aalberts)
Graphic Design: Beni Muteba Beya
VFX: mar.de.vrieska.st
VFX Lights: Naomi Voet
Composite: Naomi Voet
Kaleidoscope Effect ‘Pub’: Bart Jakobs
Artist statement
Op surrealistische en absurdistische wijze combineert Naomi Voet taalgrappen met het visualiseren van mazen in de wet en mazen in het hart. Met haar animaties probeert ze een grip op de ongemakken uit het leven te krijgen.
Ambities
Over vijf jaar wil ik minimaal drie films gemaakt of grotere projecten gedaan hebben die ik heb kunnen publiceren op een breder platform.
Op korte termijn heb ik een film over hoe abortus voelt op de planning staan, waar ik momenteel voor aan het schrijven ben.
Geleerd tijdens de studie
Het maken van fouten. Soms door een periode van lelijke dingen maken moeten gaan, om uiteindelijk op je bakkes te gaan en te beseffen wat de kern eigenlijk was. Ik heb onwijs veel geleerd van de feedback sessies waar je reflecteert op jezelf en anderen. Daarnaast heb ik veel software en überhaupt animatie leren kennen binnen mijn studie. Een format waar letterlijk alles mogelijk is, je kan alles maken wat je verbeelding bedenkt en dat renderen als een film. Elke minuut van de arbeidsintensieve werkwijze van 2D animatie is het waard als je vervolgens het hele filmpje afgespeeld zien.
Binnen Image and Media Technology specifiek heb ik geleerd onbegrensd te denken vanuit gevoel, ingeving, concept en vanuit daar een passend medium te zoeken. Niet bang te zijn om media om onconventionele wijze te mixen. Duurt 2D animatie te lang voor een bepaald project binnen een semester? Dan mix ik er 3D animaties bij. Je leert bij Image Media Technology oplossing en doelgericht werken.
Overzicht van publicaties / exposities
Artist CV Naomi Voet:
2020
2 Voor 12 | Aflevering 10 Juli 2020 “Maria Montessori”
Nederlandse Publieke Omroep (NPO) VPRO
2021
Below the Spleenicle
Maart 2022 AG Utrecht See No Evil
Augustus 2022 Animist Animation Festival Tallinn
September 2022 Zlatý Voči (International Film Festival for Students of Audiovisual Theory)
November 2022 IMPAKT Festival Utrecht
Augustus 2024 AniMaji Festival New York
2021
Personal Trainer - Crops (Videoclip)
3D Animatie van 02:16 tot 02:45 en extra models
Production (Live-Action)
Production Design (Live-Action)
2024
Animaties voor Memory Dealers (2024) voor Koolhoven Presenteert.
Januari 2024 International Filmfestival Rotterdam (IFFR)
