In this project I applied my research into accessible sensory theatre to my own design process. I looked at how I could make an immersive performance that was accessible for deaf and hearing impaired people, in which scenography and sensory stimulation could carry the narrative. My subject is personal and an explicitly sensory experience: the sea.
In ‘Marifoonberichten’, sailor and author Toine Heijmans writes about the North Sea. A grey, rough, ‘working sea’, an endless place whose unpredicatability offers ultimate freedom, rhythm, and rest in the focus on survival. I too experience a great desire to be part of this sea, to be unknowing, lost and free.
Taking inspiration from ‘Marifoonberichten’ and my own experiences, in this piece I explore the emotional and physical feeling of the sea. The experience is made of four flowing parts: Open Sea, Storm, Fall and Floating. Throughout these different phases I play with light, scent, wind, balance, proximity, sound and vibration, exploring the possibilities of visual and sensory storytelling.

In dit project heb ik mijn onderzoek naar sensorisch toegankelijk theater toegepast op mijn eigen ontwerpproces. Ik wilde een immersieve voorstelling maken die toegankelijk was voor dove en slechthorende mensen, waarin scenografie en sensorische prikkeling narratief leidend waren. Mijn onderwerp is een expliciet sensorische ervaring: de zee.
In "Marifoonberichten" schrijft zeiler en auteur Toine Heijmans over de Noordzee. Een grijze, ruwe, 'werkzee'. Het is een oneindigheid waarvan de onvoorspelbaarheid en overlevingsnood ultieme vrijheid, ritme en rust kan bieden. Ik ervaar een groot verlangen om weer deel uit te maken van deze zee, om onwetend, verloren en vrij te zijn.
Geïnspireerd door "Marifoonberichten" en mijn eigen ervaringen, onderzoek ik de emotionele en fysieke sensatie van de zee. De ervaring bestaat uit vier delen: Open Zee, Storm, Val en Zweven. Gedurende deze fasen speel ik met licht, geur, wind, evenwicht, proximiteit, geluid en trilling, waarbij ik de mogelijkheden van visuele en sensorische verhalenvertelling onderzoek.

Artist statement

My working practice is an intimate one. I am exploring my place in the world, making scenographic performances as a tool for observation, community and action. I seek out diverse collaborations and research through conversation, embracing the subjectivity of an oral history and looking to find connection in stories. I am influenced in both my content and execution by social and political issues such as sexuality, equality and accessibility.
These themes can be seen in performances in which scenography is leading. Where the visuals are the starting point and the process allows for fluid multidisciplinary development. I create minimalist, multifunctional spaces to support detailed interventions. Spaces where sensory experiences, puppetry, shadow work, object theatre and dance can take place.
In my most recent work I am exploring physical presence as central to the theatrical experience. What does it mean to have your audience in the space with you? How can sensory stimulation create a more immersive experience as well as make the work more accessible?
How does an intimate practice create an intimate experience?

Mijn artistiek praktijk is intiem. Ik verken mijn plek in de wereld door scenografische voorstellingen te maken als een middel voor observatie, community en actie. Ik zoek diverse samenwerkingen en doe onderzoek in gesprek, waarbij ik de subjectiviteit van mondelinge geschiedenis omarm en verbinding probeer te vinden in verhalen. Ik word beïnvloed in zowel mijn inhoud als uitvoering door sociale en politieke kwesties zoals seksualiteit, gelijkheid en toegankelijkheid.
Deze thema's zijn te zien in voorstellingen waarin de scenografie leidend is. Waarbij de visuele aspecten het startpunt zijn en het proces ruimte biedt voor vloeiende multidisciplinaire ontwikkeling. Ik creëer minimalistische, multifunctionele ruimtes om gedetailleerde interventies te ondersteunen. Ruimtes waar sensorische ervaringen, poppentheater, schaduwwerk, objecttheater en dans plaats kunnen vinden.
In mijn meest recente werk onderzoek ik fysieke aanwezigheid als centraal in de theaterervaring. Wat betekent het om je publiek in de ruimte bij je te hebben? Hoe kan zintuiglijke stimulatie een meer meeslepende ervaring creëren en het werk toegankelijker maken?
Hoe creëert een intieme praktijk een intieme ervaring?

Ambitions

In the next years I hope to continue to make theatre, taking on different roles but always with scenography as the centre and starting point. I hope to keep working with my classmates, individually and as a collective, on both existing projects and new ones. I intend to continue my education at Utrecht University, with the masters programme Contemporary Theatre, Dance and Dramaturgy.

In de komende jaren hoop ik theater te blijven maken en daarin verder te ontwikkelen. Ik wil verschillende rollen op me nemen maar altijd vanuit een scenografische kern werken. Ik hoop te blijven werken met mijn klasgenoten, zowel individueel als binnen ons collectief, aan bestaande projecten en nieuwe. Ik ben van plan verder te studeren aan de Universiteit Utrecht, aan de masteropleiding Contemporary Theatre, Dance and Dramaturgy.

Learned during the studies

The most important thing I have learnt during my time at the HKU is how to get ideas out of your head and into the world, from visualisation and communication to practical problem solving and effective collaboration.

Het belangrijkste dat ik heb geleerd op de HKU is hoe je ideeën uit je hoofd krijgt en in de wereld brengt, van visualisatie en communicatie tot praktische uitwerking en effectieve samenwerking.

Sensorisch Toegankelijk Theater - Accessible Sensory Theatre

Theatre has become an art-form that is no longer defined by the spoken word, yet text remains at the top of its internal hierarchy. When we dismantle these traditional conventions we open ourselves up to the possibilities provided by sharing the performance space with the audience. By considering the full range of an audience member’s sensory perception we can activate a response beyond imagined empathy for characters observed from a distance. By bringing the audience into the experience it truly becomes a shared one. When ultimate importance is taken away from the spoken word you also make a piece accessible for those who may experience the world differently, such as those who are deaf/hearing impaired.
By looking at the work and processes of those already making sensory and accessible theatre and challenging myself to do the same, I have analysed what we need to think about when approaching theatre from this perspective, and why it’s so worthwhile.

Theater is een kunstvorm geworden die niet langer wordt gedefinieerd door het gesproken woord, maar toch blijft tekst bovenaan de interne hiërarchie staan. Wanneer we deze traditionele conventies ontmantelen, openen we ons voor de mogelijkheden die ontstaan door de speelruimte te delen met het publiek. Door rekening te houden met het volledige scala aan zintuiglijke waarneming van een toeschouwer, kunnen we een reactie activeren die verder gaat dan ingebeelde empathie voor personages die van een afstand worden geobserveerd. Wanneer het ultieme belang van het gesproken woord wordt weggenomen, maak je een stuk ook toegankelijk voor mensen die de wereld anders ervaren, zoals doven/slechthorenden.
Door te kijken naar het werk en de processen van degenen die al sensorisch en toegankelijk theater maken, en mezelf uit te dagen hetzelfde te doen, heb ik kunnen analyseren waar we aan moeten denken bij het benaderen van theater vanuit dit perspectief, en waarom het zo de moeite waard is.