Collectief PLAK speelt DAK (6+)

The presenter has activated the presenter mode. Would you like to follow?
Follow presenter
You are following the presenter.
Stop following presenter
"Collectief PLAK speelt DAK (6+)", is de afstudeer- en debuutvoorstelling van Thom van de Haar en Marjolein Verschuuren; Collectief PLAK. Het is een technologische beeldende voorstelling over gezien worden, oprecht contact, erkenning en herkenning. Het verhaal wordt volledig verteld vanuit beeldvorming: een miniatuurwereld van maquette, animatie, projectie, licht, kleur en figuren.

"Wanneer het ochtend wordt, komen allemaal kleine figuurtjes tevoorschijn in de grote stad. Elke dag lopen ze dezelfde weg af. Elke dag weer. Hij kijkt, en observeert. De jongen zit veilig boven op de flat. Niemand weet dat hij daar zit, niemand ziet hem, niemand heeft aandacht voor hem. Tot dat er opeens wel iemand is die omhoogkijkt en hem ziet zitten…"

Artist statement

Ik ben Marjolein Verschuuren; beeldend theatermaker en kunstdocent.
Ik ben gefascineerd door verbeeldingskracht. Miniatuurwerelden. Door kleuren, door vormen, door materiaal. Ik hou van verf, ik hou van papier, ik hou van foamboard. Ik werk graag verhalend, multi-interpretabel en vanuit een protagonist. Ik heb een voorkeur voor verhalen die voor iedereen te begrijpen zijn, ook voor de jongste mensen in onze samenleving. Ik hou van het multimediale van Hotel Modern (NL), de sferische werelden van Studio Figur (NL) en het simplistische materiaalgebruik van Annelies Hullebusch (BE). Ik hou van het lichtgebruik van Tal en Thee (BE), de rebellie van Rupert Defossez (BE) en de opbouwende beeldcreatie van Ultima Thule (BE). Het allerliefst zit ik de hele dag in een atelier te knutselen, om vervolgens die geknutselde objecten tot leven te brengen op de vloer door het te manipuleren met spel en theatrale elementen en BOEM: je hebt theater. Dan hebben we het over de kracht van verbeelding, over geloven, over magie. Over een wereld waarin alles mogelijk is. Dat vind ik onbeschrijfelijk fantastisch. Daar wil ik de rest van mijn leven elke dag voor wakker worden!

Ambities

Ik heb meer ambities dan tijd. Maar dat gaat z'n weg allemaal wel vinden. Over 5 jaar ben ik in ieder geval aan het knutselen, spelen, plakken, schilderen, ontwerpen, lesgeven, en aan het genieten.
- Ten eerste maak ik samen met mijn collegavriend Thom van de Haar via ons collectief, "Collectief PLAK" beeldende voorstellingen, en die worden geprogrammeerd in theaters en op festivals.
- Ten tweede geef ik als zzp'r workshops aan kinderen, jongeren en volwassenen. Workshops poppenspel, objectentheater, schaduwspel, stop-motion, kleien, eigen werelden bouwen, iets wat ik nog ga verzinnen.
- Ten derde werk ik op de educatieafdeling van een kunstmuseum. Ik verzorg workshops en rondleidingen voor mensen vanaf 4 jaar, en ontwikkel theatrale lessenreeksen om het museumbezoek heen die ik bij de kids op school kom geven.

Geleerd tijdens de studie

Communicatie. Eigenheid. Differentiëren. Taal geven aan. Ik zou willen zeggen dat alles wat ik nu op didactisch en artistiek vlak kan, dat ik dat op de HKU heb geleerd. Dat is natuurlijk niet helemaal waar, maar ergens voelt dat wel zo. De opleiding heeft me de "tools" gegeven om dat wat ergens in mij zat tot uiting te kunnen laten komen. Ik ben een zachte communicatieve docent met oog voor het individu. Dat is op zich mijn persoonlijkheid, maar de opleiding heeft me geleerd hoe ik die kwaliteiten ook in mijn docentschap kan inzetten. Hetzelfde geldt voor mijn makerschap. De HKU is zo'n ontzettend veilige plek om zo ontzettend hard op je b*k te gaan. In het eerste jaar maak je alles met witte doeken omdat je geen idee hebt waar je bent beland en witte doeken zijn experimenteel en cool dus let's go; in het tweede jaar ontdek je dat pubers echt niet zo eng zijn als ze eruit zien; in het derde jaar ontwikkel je je eigenheid; en in het vierde jaar vergeet je regelmatig dat je nog studeert omdat je al met een been in het werkveld staat. De HKU heeft me geleerd dat het allemaal oké is. Dat het allemaal mag zijn, en dat het allemaal wel goed komt.

Kleurgebruik in het theater

In het laatste jaar van de opleiding heb ik me ondergedompeld in de wereld van kleur. Wat ik opvallend vond bij mijn vooronderzoek, is dat er vrij weinig tot niks over kleurgebruik in het theater geschreven is en dat is precies de reden waarom ik dit onderzoek wilde doen. Nu ik zelf met kleuren bezig ben geweest, ben ik nog meer gefascineerd dan ik hiervoor was en mijn onderzoek gaat absoluut door in de toekomst!

Ik begon mijn onderzoek met de vraag hoe je als theatermaker bewust de vertelkracht van kleuren kunt inzetten. Na een literatuuronderzoek ben ik naar het theater gegaan om voorstellingen te bekijken en te analyseren op het kleurgebruik, en ik heb performance kunstenaar Lidy Six geïnterviewd. Daaruit heb ik conclusies getrokken, waarmee ik mijn praktijkproeven inging om het zelf te toetsen in mijn eigen werkpraktijk. De korte conclusie: uit mijn onderzoek is gebleken dat theatermakers door te spelen met kleurgebruik binnen de aspecten randvoorwaarden (kleuren zijn persoonsgebonden, cultuurgebonden en contextgebonden), inzetmogelijkheden, vertelkracht en symboliek de beleving van het theatrale werk kunnen beïnvloeden. Hoé je dat als theatermaker doet, dat is te lezen in mijn onderzoeksdocument die te leen is bij de theaterbibliotheek op Janskerkhof 18.