The girl who was afraid to be
She speaks to me fondly
of passions and talent
Fabrics and glitter
Then stops short and
apologises for even speaking at all
That because,
somewhere in her life
Someone she loved broke her heart
By ignoring her beatifull words
and telling her
to stop daydreaming
‘Your fantasy isn’t reality’
‘And nobody cares about what you think’
People aren’t born sad
we make them that way
Mijn illustratie handschrift visualiseert een visie in esthetiek en een animistisch verhaal. De sfeer van deze esthetiek omschrijf ik als Romantisch met een dark/distorted edge. Deze omschrijving laat de tegenstrijdigheid zien die ik ervaar met mijn depressie stoornis.
De boosheid en angst omzetten in iets waar ik me veilig in voel. De kleding die verhullend en beschermend voelt en mij een stem geeft die mij niet laat marginaliseren.
De symboliek die ik de kledingstukken wil geven is mysterieuze erotische fantasie. Waar de tijdsgeest van een pandemie invloed had op mijn emoties en daar door mijn escapistische tendensen mij fysiek moesten verzadigen.