Er zit schoonheid in het verstrijken van tijd. Wijsheid in de natuur. Rust in het alledaagse. Deze lessen leer ik uit de Japanse levensfilosofie wabi sabi. Vol aandacht vertaal ik deze lessen in klei, wat samen gaat met mijn waardering voor keramiek. Ik draag deze eeuwenoude technieken voort en geef ze graag door. Zo vier ik de kracht van imperfectie en omarm ik het ambacht.

Ik nodig je uit om wat langer stil te staan bij de schoonheid die komt kijken bij het verstrijken van tijd. Het leeft constant om ons heen maar wordt vaak over het hoofd gezien. In deze expositie zet ik het in het licht, met de intentie dat als je de deur uitloopt, je de dagelijkse schoonheid leert te herkennen, zelfs in de meest simpele dingen.

Mission statement

Met waardering kijk ik naar de afgebladderde vloer waar al een miljoen keer overheen is gelopen. Ik bewonder de groene aanslag op de heg van mijn tuin. Ik geniet van de subtiele asymmetrie in handgedraaide kopjes die ze herkenbaar maakt als ik ze vasthoud. En ik vind rust in het langzame proces van het opbouwen van vazen uit rollen klei.

Met dit werk wil ik de kunst en ambacht van keramiek elkaar laten ontmoeten met als bodem de wijsheid van wabi-sabi, de Japanse filosofie die mij al jaren inspireert. Vol aandacht, geduld en acceptatie om me heen te kijken naar schoonheid die altijd aanwezig is.
Hierbij vier ik de kracht van imperfectie en eenvoud samen vanuit een herwaardering voor de ambachtelijke kunstvorm die al eeuwen wordt overgedragen.

Voor mij is werken met klei net als alle andere natuurlijke materialen onvoorspelbaar. Klei barst, vloeit, spreekt en leeft. Je kunt het sturen maar niet forceren. En als er wat breekt, begint een nieuw leven.

Ambities

Ik zie mezelf graag voortbouwen op alle kennis en kunde die ik heb opgedaan in de afgelopen jaren op de kunstacademie. Ik droom van een atelier waar keramiek, kookkunst en community samen kunnen komen. Een plek waar al mijn fascinaties samensmelten en wat kan betekenen voor anderen.

Geleerd tijdens de studie

In 4 jaar tijd kun je enorm groeien als mens en al je kwaliteiten. Ik heb mogen ontwikkelen op professioneel vlak, ben constant geïnspireerd geraakt en uitgedaagd om het meeste van mezelf te laten zien. Ik ben dankbaar voor de ontelbare verfvlekken op school, zichtbare maakprocessen van anderen, gepassioneerde studenten en beschikbare werkplaatsen. Zo heb ik mijn liefde kunnen ontdekken voor keramiek waarbij meerdere leerprocessen van start zijn gegaan, waarvan de belangrijkste is: leren vertrouwen.

Potjes en pannetjes

Als we kijken naar het huidige onderwijs, zijn er veel klachten te aanwezig. Zowel stress als prestatiedruk zijn belangrijke factoren voor een verslechterde mentale gezondheid. Zelf heb ik dit ook ervaren in mijn middelbare schooltijd, zo ver dat ik bij een vrije schrijfopdracht in de derde klas een essay schreef genaamd 'School is mijn leven'. Ik vertel op 16-jarige leeftijd over mijn ervaring in het onderwijs met weinig tijd voor zelfontwikkeling. Dit motiveert mij op zoek te gaan naar een alternatieve wijze van (kunst)educatie.

Bij het lezen van het boek 'De lessen van ubuntu', geschreven door Mungi Ngomane, werd me duidelijk dat wederkerigheid misschien wel de oplossing is voor het probleem waar we in het onderwijs tegenaan lopen. Daarbij ben ik ook geinspireerd geraakt door het boek van Peter Wohlleben, 'Het verborgen leven van bomen'. Hierin wordt omschreven dat schimmels onder de grond bomen helpen een gezonde bodem te creëren. Alle inzichten die ik uit deze bronnen haal, zetten mij ertoe een methode te ontwikkelen die het onderwijs ondersteunt op verbindende wijze. Dit heeft zich geuit in een workshop waar keramiek, koken en community samenkomt. Hoe ik op deze methode ben gekomen en wat de waardes zijn hiervan, vertel ik je graag in dit onderzoek met de intentie dat deze informatie van waarde kan zijn voor de komende generatie scholieren en (kunst)educatoren.