DUISTER: duisternis, onverklaarbaar, ondoorgrondelijk, onbestemd, onduidelijk, raadselachtig, nevelig, cryptisch, geheimzinnig, mysterieus, dreigend, obscuur, verward, onbegrijpelijk, gruwel, horreur, griezelig, labyrintisch, troebel, vaag, verborgen, somber, schaduw, onbehagen, louche, monsterlijk, donker, inktzwart, onverlicht, pikkedonker, akelig, vreemd, onguur, schrikwekkend, onheilspellend, snood, naargeestig, maanloos. . .

Mijn afstudeerwerk gaat over bang zijn in het donker en dus ook over het moeten omgaan met de angst voor het onbekende. Het werk bestaat uit een levensgrote organische installatie en een rijk geïllustreerd scriptieboek. Ik heb een romantische relatie opgebouwd met ‘bang zijn’. Van kinds af aan beweeg ik mij rond de grenzen tussen realiteit en duistere fantasie. Het donker is een metafoor voor iets fundamenteels; onzekerheid is ontzettend ongemakkelijk. Mensen hebben een fundamentele behoefte om te weten waar ze aan toe zijn.

Scriptie: Wat doet het duister met onze belevingswereld?

Over bang zijn in het donker en over omgaan met je eigen monsters.

Bang zijn in het donker vind ik een hele mooie metafoor voor bijna alle (niet reële) angsten. Je wordt bang in het donker omdat je daar niet kunt inschatten in welke situatie je je bevindt. Je brein wil altijd weten waar je aan toe bent. Als dat onduidelijk is zal je brein de onduidelijkheden zelf invullen met (doem) scenario’s, zodat je je kunt voorbereiden op eventuele gevaren. De mens heeft simpelweg een aanleg om bang te zijn voor het onbekende.

Met mijn geïllustreerde scriptieboek wil ik een einde breien aan sommige uitdagingen die voor mij heel persoonlijk, maar ook best universeel zijn. Het onderzoek is geïnspireerd op mijn eigen angsten, die ik bovendien zeker niet zie als iets verwerpelijks. Als je sympathie probeert te voelen voor je eigen fictieve monsters, is dat een stap om vriendschap te sluiten met het bange deel van jezelf dat je voorheen misschien geen plek durfde te geven.

Klik hier om het volledige scriptieboek te bekijken.

De meeste designs gaan over het verminderen van onzekerheid. Met mijn kunst hoop ik mensen te wijzen op de onvermijdelijkheid van onzekerheid. Donkere ruimte fascineert mij omdat het nog niet is ingevuld. Het kan niets zijn maar het kan ook alles zijn, het is vrij. In het donker kun je verdwalen in je eigen werkelijkheid. Het is wel mijn bedoeling om de bezoeker van deze installatie te doen stilstaan bij wat zij voelt, zowel met haar zintuigen als instinctief. De schil van de ruimte symboliseert een fragiele houvast en een fanatieke worsteling naar de illusie van controle. Je kunt jezelf tussen trillende elastieken banden door naar binnen wurmen, als je dat durft. Binnen vind je het niets, daarmee dus het alles en vooral jezelf. Ik zou je willen confronteren met je oncontroleerbare zelf.

Geïllustreerde poëzie, wildgeplakt in Amsterdam

Over exposeren in de stille stad.

In samenwerking met een anonieme dichteres verspreid ik geïllustreerde verhalen in de openbare ruimte. Dit doen wij als duo onder de naam @DiagnoseMeSoftly. Deze samenwerking is ontstaan omdat iemand begrip en troost vond in de illustraties van mijn scriptieboek. De illustraties en gedichten gaan over isolatie, onmacht, frustratie en angst. Het zijn onderwerpen die zeker in deze onwennige periode niemand vreemd zijn. Die emoties sluiten aan bij hoe velen de semi-lockdown ervaren, mede daarom vonden wij dit het juiste moment om te gaan wildplakken. Zo proberen wij het stigma van mentale problematiek, angststoornissen en depressie te belichten. Dit in de hoop dat mensen die het herkennen, zich misschien minder alleen voelen.

Om zo’n wildplak poster met gedicht te zien moet je natuurlijk wel bewust je omgeving ervaren. Dan zijn er nog allerlei andere prikkels waar de posters mee moeten concurreren om gelezen te worden. Zo kan ons werk in al haar mooie onbelangrijkheid, één worden met de context van Amsterdam.

Klik hier voor een overzicht van alle artwork met foto's van de wildplak locaties.