“Mom, I think I might be a clubkid” bevindt zich ergens in het spanningsveld tussen film en documentaire. Het neemt je mee in een ontdekkingsreis over mijn eigen androgyne identiteit. Van momenten waar ik me schaam over mijn eigen identiteit, naar momenten waar queer zijn uitbundig gevierd wordt. Verhalen zoals deze mogen meer belicht worden en moeten door meer mensen gezien worden. Niet alleen voor mensen binnenin de queer gemeenschap, maar juist ook daarbuiten. Queer zijn moet je vieren, niet verstoppen!
